บทความวิจัยนีมี้วัตถุประสงค์เพื่อศึกษากลวิธีการสร้างความขบขันโดยใช้แนวคิดหลัก ความร่วมมือในการสนทนาของไกรซ์และแนวคิดทางวัจนปฏิบัติศาสตร์ ในเฟซบุ๊กแฟนเพจ “กูจะฮาก็ตรงคอมเม้นต์นี่แหละ” ซึ่งเป็นแฟนเพจที่รวบรวมบทสนทนาจากกระดานสนทนาใน เว็บไซต์ต่างๆ ที่ตัดตอนมาเฉพาะข้อความเริ่มต้นการสนทนาและการตอบบทสนทนาที่สร้าง ความขบขัน ผลการศึกษาพบว่าบทสนทนาที่สร้างความขบขันโดยการไม่ปฏิบัติตามหลัก ความร่วมมือในการสนทนาของไกรซ์ ทัง้ 4 หลัก ที่พบมากที่สุดคือการไม่ปฏิบัติตามหลักด้าน ความสัมพันธ์ เมื่อพิจารณาตามแนวคิดทางวัจนปฏิบัติศาสตร์ พบว่า ผู้แสดงความเห็นสร้าง ความขบขันด้วยวิธีการต่างๆ ได้แก่ การละเมิดกฎความโดดเด่น(Violation of salience) แบบ เป็นไปได้และแบบเป็นไปไม่ได้ การละเมิดกฎลำดับชัน้ ในการเข้าถึงข้อมูล (Violation of accessibility hierarchy) และการละเมิดกฎการรักษาความคู่ขนาน (Violation of parallelism)โดยการละเมิดกฎลำดับชัน้ ในการเข้าถึงข้อมูลพบมากที่สุด เมื่อพิจารณาการ ปรากฏร่วมระหว่างกลวิธีในการสร้างความขบขันตามหลักความร่วมมือในการสนทนากับ แนวคิดทางด้านวัจนปฏิบัติศาสตร์ พบว่า การละเมิดกฎลำดับชัน้ ของข้อมูลเพื่อสร้างความ ขบขันมักปรากฏร่วมกับบทสนทนาที่ไม่ปฏิบัติตามหลักความร่วมมือในการสนทนาด้าน ความสัมพันธ์และด้านคุณภาพ ส่วนการละเมิดกฎความโดดเด่นแบบเป็นไปได้เพื่อสร้างความ ขบขันมักปรากฏร่วมกับบทสนทนาที่ไม่ปฏิบัติตามหลักความร่วมมือในการสนทนาด้าน ลักษณะ

This paper investigates the mechanism of Thai humor creation with respect to Grice’s Cooperative Principles and pragmatic analysis. The observation was done on the Facebook fan page “กูจะฮาก็ตรงคอมเม้นต์นี่แหละ” /kuu ca haa kç^ç troN khɔm-me@n ni^i lE$// (Those funny troll comments!), in which the starts of online conversation and humorous plot twists are collected. Results of the study show that one way for humor creation is do not comply with Gricean maxims, whereby the Maxim of Relevance is most frequently violated. In the perspective of pragmatic analysis, there are three types of predominant violation: violation of salience, violation of accessibility hierarchy, and violation of parallelism; most frequently found being violation of accessibility hierachy. When taking into account both principles, the violation of accessibility hierarchy tend to co-occur with the violation of the Maxims of Quality and Relevance, and the violation of salience, with the violation of Salience with possibility.